Bogdan Gorski

Bogdan was born in Kraków, Poland on November 16th, 1952, where he met his best friend and co-conspirator, Andrzej Kellar AKA Hey Kolega—a friendship that would span more than 60 years. Growing up with his sweet, younger sister, Małgorzata (or Gosia, as he lovingly called her), he began swimming competitively in his early childhood. Bogdan was the kind of dude who could convince a naïve high school teacher to let him grow his hair long “to be more hydrodynamic”, though this was strictly against the conservative school policy. That poor teacher was laughed out of the teachers’ lounge. Bogdan had a way of making things lighthearted, but with a wry wit that was rightly his own.

He met the love of his life, Anna on holidays in Kretowiny, Poland, where they danced their first dance to I Wanna Hold Your Hand. They fell in love quickly, and he was a hopeless romantic from the start, albeit a bit of a party animal. After getting drunk at his bachelor party, he scaled her balcony like some crazed Romeo. He ended up falling and smashing his ankle. Anna’s auntie found him and fixed him up, keeping him hidden from his bride-to-be until the wedding. They married in 1976, had their first born unicorn Katarzyna in 1978, and immigrated to Canada September 1981, after living in a refugee camp in Austria for 14 months. They packed up Anna’s fur coat (a suspicious choice for summer to the border guards), Bogdan’s vinyls, and Kasia’s imaginary sibling Grubas (Fatso) and imaginary best friend Krecik (Mole). They made a leap to life in Calgary, where their daughters, Magdalena (the pretty one) and Marta (usually referred to as “Dad’s only son") were born.

Bogdan graduated as a Master of Chemical & Ceramic Engineering in 1976 from AGH University of Science and Technology in Kraków. Prior to leaving Poland as a political refugee with Anna and Kasia, he had started work on his doctoral studies, which subsequent life precluded him from completing. Once the family settled in Calgary, Bogdan landed a dream job in the oil and gas sector, at Nova Chemicals, as a Senior Systems Analyst. He was beloved for many years by his colleagues and employers, but there came the day when he was ready to start his own business. So the Software Clinic Corp., was born, and thus began a legacy of interesting contracts, some large, some small. The most significant of which was his participation in Nike’s Y2K project in Portland, OR, where he contributed to a successful changeover from a two digit to four digit dating system at the turn of the millennium. If you weren’t alive then, or you were very small, you would not know what glorious frenzy this seemingly simple task stirred up the world over. And there was Bogdan, coding night and day, getting paid in designer sneakers, commuting internationally like the legend he was.

In their new country, the Gorskis quickly made an adopted family of other Canadian Polacks. Their parties (imprezy) were legendary. Sometimes his kids would listen with their ears pressed to the bedroom floor as everyone danced ’til the wee hours. When the girls were older, having a party usually meant your parents were out of town. For the Gorskis, people would check before they agreed to come: “Bogdan’s gonna be there though, right?”

The Extraordinary and Never Boring Practice of the Un-Orthodox seemed to be the unspoken temple of Bogdan; who else do you know that wrote the answers to his passwords as a series of square roots and algebra in his notes, not to be unlocked unless you met his level of genius? Who else would invent "Hula Gula", an entire island of the absurd for his children’s entertainment, complete with a secret language for only them to share? Who else converted the entire backyard into a skating rink every winter for the family, only to show off his hockey stop skills, spraying his children in the face with snow? Who else would do so wearing skin-tight jeans, a too-short jacket, and a toque barely hanging onto his head?

Rumour has it that he told the original dad joke, and it was so good—as were all the ones that would follow—that dads all over the globe aspire to his talent, but will never come close. Something as simple as a restaurant napkin became the prop to one of his classic antics, embarrassing his children well into their adulthood.

Bogdan loved to collect music. Never mind bedtime stories, he played guitar to his daughters every night to lull them asleep; songs chosen from a 3000+ deep cuts vinyl collection—everything from Adam And The Ants to ZZ Top. And he would write you a letter with 40 Beatles song title clues hidden within for you to find (e.g., “Oh Darling! Have you seen Martha, my dear?”)

Throughout his life, the Beatles remained his favourite, but his tastes changed and grew to include intricate rarities, like his beloved prog rock. He would regularly express his disdain for Bowie's disco era, or at local rock stations for failing to play King Crimson. He taught his daughters to love music as much as he did, introducing them with a long drive to Edmonton for the epic Pink Floyd concert in 1994. Do the math at how little the three of them were that year.

Since then, many fond memories were made discussing this musical great or that, listening to and watching concert videos, and sharing more recent artists with him that he might enjoy. Hopefully, he finally forgave Kasia for her fanship of Tiffany and New Kids On The Block in her early teens. And though their tastes may have differed in some ways from his, his daughters always saw him as the aficionado of the best music ever made.

He was a gentle, kind-hearted man, the sort of person who’d rarely muster an insult worse than “that guy can’t even play cards very well.” He always gave great advice, the best of which was that you “shouldn’t drink warm vodka or date sweaty women”. And he loved dogs, probably even more than he liked most people. He had several dogs throughout his life, the most special of which were Kuba (a gorgeous brindle purebred boxer), and Jagger (the biggest meatball of a boxer-pit bull-mastiff shitmix).

Bogdan was basically the six-million-dollar man, having survived more attempts on his life than James Bond. He troopered on through appendicitis, an aneurysm, 4 heart attacks, myeloma, hernias, diabetes, and lived with kidney disease for over 10 years. He took pride in dialysing at home, an act which gave him agency over his health.

His eventual retirement was a direct consequence of his illness, but he quickly shifted gears to the dedicated house husband, staying up late to prepare breakfast and lunch for Anna, and welcoming her home from work each day with a delicious dinner. He fell ever-more in love with her through these last years, claiming she looked even more beautiful than she had when he married her. He would say “Momma doesn’t just look better every day, she looks better than the day after tomorrow”.

When he wasn’t working in Anna’s kitchen, Bogdan’s full time job was his health. The wonderful nurses and doctors who cared for him were his co–workers, but Anna was The Boss. They worked together to keep him going, and there is no doubt that Anna’s unyielding attention, care, and wisecracks added years to his life. And then there was his will to live, and Bogdan most certainly had the Guinness world record in willpower.

Though he was beloved at the various hospital appointments, well-known at the pharmacy, and a favourite patient of all of his doctors and nurses, he absolutely hated being there; he absolutely hated being sick. After enduring it all, he passed away in his sleep, at home, at peace.

The impact that our gentle giant had on everyone who met him was undeniable. He was so good, and he was so pure. Everyone loved him, because there was something very sincere about the approach he took to living. Be more like Bogdan. Such a cool guy.

A Memorial Service will be held at Foster’s Garden Chapel 3220 – 4 Street NW, Calgary on Saturday, March 12th, 2022 at 2:00 pm, with interment to follow at Queen’s Park Cemetery.

If friends & family so desire, memorial donation can be made to:

Pawsitive Match Rescue Foundation

https://atbcares.benevity.org/community/cause/124-846187680RR0001/donate

Kidney Foundation

https://kidney.akaraisin.com/ui/generaldonation/donations/start

Bogdan urodził się w Krakowie 16 listopada 1952 roku, gdzie poznał swojego najlepszego przyjaciela i współspiskowca, Andrzeja Kellera AKA Hey Kolega – przyjaźń, która trwała ponad 60 lat. Dorastając ze swoją słodką, młodszą siostrą Małgorzatą (lub Gosią, jak ją czule nazywał), już we wczesnym dzieciństwie zaczął wyczynowo pływać. Bogdan był typem gościa, który potrafił przekonać naiwnego nauczyciela liceum, by pozwolił mu zapuścić długie włosy, „by był bardziej hydrodynamiczny”, choć było to ściśle sprzeczne z konserwatywną polityką szkoły. Ten biedny nauczyciel został wyśmiany w pokoju nauczycielskim. Bogdan potrafił robić rzeczy beztrosko, ale z cierpkim dowcipem, który słusznie należał do niego.

Miłość swojego życia, Annę, poznał na wakacjach w Kretowinach, gdzie tańczyli swój pierwszy taniec do I Wanna Hold Your Hand. Szybko się zakochali, a on od samego początku był beznadziejnym romantykiem, choć trochę imprezowym zwierzęciem. Po upiciu się na swoim wieczorze kawalerskim wspiął się na jej balkon jak jakiś szalony Romeo. W końcu upadł i zmiażdżył sobie kostkę. Ciocia Anny znalazła go i zaopiekowala sie nim, ukrywająccaly incydent przed przyszłą panną młodą aż do ślubu. Pobrali się w 1977 roku, w 1978 urodził się im maly jednorożec Katarzyna. We wrześniu 1981 wyemigrowali do Kanady po 14 miesiącach pobytu w obozie dla uchodźców w Austrii. Spakowali kozuch Anny (podejrzany wybór na lato dla pograniczników), winyle Bogdana i wyimaginowane rodzeństwo Kasi Grubasa i wymyślonego najlepszego przyjaciela Krecika. Zaczeli zycie w Calgary, gdzie urodziły się ich córki, Magdalena (ta ładna) i Marta (zwykle nazywana „jedynym synem taty”).

Bogdan ukończył studia magisterskie na Wydziale Inżynierii Chemicznej i Ceramicznej w 1976 roku na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Przed wyjazdem z Polski jako uchodźca polityczny wraz z Anną i Kasią rozpoczął pracę na studiach doktoranckich, które dalsze życie uniemożliwiło ich ukończenie. Gdy rodzina osiedliła się w Calgary, Bogdan otrzymał wymarzoną pracę w sektorze ropy i gazu w Nova Chemicals, jako starszy analityk systemów. Przez wiele lat był szanowany przez kolegów i pracodawców, ale nadszedł dzień, kiedy był gotowy do rozpoczęcia własnej działalności. Tak narodziła się Software Clinic Corp., która zapoczątkowała spuściznę ciekawych kontraktów, duże i mniejsze. Najważniejszym z nich był jego udział w projekcie Nike Y2K w Portland w stanie Oregon, gdzie przyczynił się do udanego przejścia z dwucyfrowego na czterocyfrowy system datowania na przełomie tysiącleci. Gdyby wtedy nie bylo cie jeszcze na swiecie lub byłeś bardzo mały, nie wiedziałbyś, jak wspaniałym szaleństwem było to pozornie proste zadanie, które wywołało zamieszanie na całym świecie. I był Bogdan, kodujący dzień i noc, dostajacy wynagrodzenie w designerskich tenisówkach NIki. dojeżdżając do pracy miedzy USA i Kanada jak legenda, którym był. Ich imprezy były tez legenda. Czasami jego dzieci słuchały z uszami przyciśniętymi do podłogi w sypialni, gdy wszyscy tańczyli do późnych godzin nocnych. Kiedy dziewczyny były starsze, impreza w domu zwykle odbywala sie kiedy rodzice wyjechali z miasta. W przypadku Górskich ludzie sprawdzali, zanim zgodzili się przyjsc: „Bogdan będzie w domu, prawda?”

Niezwykly i nigdy nie nudny nieortodoksyjny styl wydawał się być niewypowiedzianą świątynią Bogdana; Kogo jeszcze znasz, który tworzac hasła uzywalby ciągu pierwiastków kwadratowych i algebry w swoich notatkach, których nie moze odblokowac nikt dopóki nie pozna jego poziomu geniuszu? Kto inny wymyśliłby „Hula Gula”, całą wyspę absurdu dla rozrywki swoich dzieci, wraz z tajnym językiem, którym mogą się poslugiwac tylko one? Kto jeszcze każdej zimy przekształcił całe podwórko w lodowisko, tylko po to, by pochwalić się umiejętnościami raptownego zatrzymywania się na lodzie, spryskując dzieci śniegiem po twarzy? Kto inny zrobiłby to w obcisłych dżinsach, za krótkiej kurtce i toczku ledwo wiszącym na głowie?

Plotka głosi, że opowiedział oryginalny dowcip o tacie ktory był tak dobry – jak wszystkie późniejsze – że ojcowie na całym świecie aspirują do jego talentu, ale nigdy się do niego nie zbliżą. Coś tak prostego jak serwetka restauracyjna stało się rekwizytem jednego z jego klasycznych wybryków, wprawiając jego dzieci w zaklopotanie.

Bogdan uwielbiał kolekcjonować muzykę. Co wieczór grał na gitarze swoim córkom, aby je uśpić; utwory wybrane z ponad 3000 plyt winylowych — wszystko od Adam And The Ants po ZZ Top. I napisałby ci list z 40 wskazówkami do tytułu piosenki Beatlesów ukrytymi w tekscie, abyś mógł sie zabawic ich odnalezieniem (np. „Och kochanie! Czy widziałaś Martę, moja droga?”).

Przez całe życie Beatlesi pozostawali jego ulubieńcami, chociaz jego upodobania się zmieniły i rozrosły do skomplikowanych rarytasów, takich jak jego ukochany rock progresywny. Regularnie wyrażał swoją pogardę dla ery disco Bowiego lub w lokalnych stacjach rockowych za to, że nie zagrał z King Crimson. Nauczył swoje córki kochać muzykę tak samo jak on. Kiedys zabral je do Edmonton na epicki koncert Pink Floyd w 1994 roku. Policz, jak mała była wtedy cala trójka.

Od tego czasu powstało wiele miłych wspomnień, rozmawiając o tym lub innym musicalu, słuchając i oglądając teledyski z koncertów oraz dzieląc się z nim nowszymi artystami, którzy mogli mu się spodobać. Miejmy nadzieję, że w końcu wybaczył Kasi jej zauroczenie Tiffany i New Kids On The Block, gdy była nastolatką. I chociaż ich upodobania mogły różnić się pod pewnymi względami od jego, to córki zawsze postrzegały go jako miłośnika najlepszej muzyki, jaką kiedykolwiek stworzono.

Był łagodnym, dobrodusznym mężczyzną, a niewielu spotykało się z krytyka gorszą niż „ten facet nie umie nawet dobrze grać w karty”. Zawsze dawał świetne rady, a najlepszą z nich było to, że „nie powinno się pić ciepłej wódki ani umawiać się ze spoconymi kobietami”. I kochał psy, prawdopodobnie nawet bardziej niż ludzi. Przez całe życie miał kilka psów, z których najbardziej wyjątkowymi były Kuba (wspaniały, pręgowany bokser czystej krwi) i Jagger (największy w okolicy bokser-pit bull-mastiff).

Bogdan był w zasadzie człowiekiem o wartości sześciu milionów dolarów, który przeżył więcej zamachów na swoje życie niż James Bond. Przeszedł przez zapalenie wyrostka robaczkowego, tętniak, 4 zawały serca, przepukliny, cukrzycę i żył z chorobą nerek przez ponad 10 lat. Był dumny z dializy w domu, co pozwolilo choc troche kontrolowac jego wlasne zycie. Jego przedwczesna emerytura była bezpośrednią konsekwencją jego choroby, ale szybko przerzucił sie na oddanego gospodarza domu i z entuzjazmem przygotowywal śniadanie i lunche dla Anny witając ją codziennie z pracy pyszną kolacją. Zakochiwal się w niej coraz bardziej przez te ostatnie lata, twierdząc, że wyglądała jeszcze piękniej niż wtedy, gdy się z nią ożenił. Mówił: „Mama nie tylko wygląda lepiej każdego dnia, wygląda lepiej niż pojutrze”.

Kiedy nie pracował w kuchni Anny, praca Bogdana na pełen etat to dbanie o swoje zdrowie. Jego współpracownikami były wspaniałe pielęgniarki i lekarze, którzy się nim opiekowali, ale Anna była Szefem. Pracowali razem, aby utrzymać go przy życiu i nie ma wątpliwości, że nieustępliwa uwaga, troska i dowcipy Anny dodały mu lat życia. A potem była wola życia, a Bogdan z pewnością miał rekord Guinnessa w sile woli.

Chociaż był mile widziany na różnych wizytach w szpitalu, dobrze znany w aptece i byl ulubionym pacjentem wszystkich jego lekarzy i pielęgniarek, absolutnie nienawidził tam przebywać; absolutnie nienawidził być chory. Po przejściu tego wszystkiego odszedł we śnie, w domu, w spokoju.

Wpływ, jaki nasz łagodny olbrzym miał na każdego, kto go spotkał, był niezaprzeczalny. Był taki dobry i taki czysty. Wszyscy go kochali, ponieważ w jego podejściu do życia było coś bardzo szczerego. Bądź bardziej jak Bogdan. Co za fajny facet!

Nabożeństwo Pamięci odbędzie się w Foster's Garden Chapel 3220 – 4 Street NW, Calgary w sobotę, 12 marca 2022 r. o godzinie 14:00, z pochówkiem na cmentarzu Queen's Park.